Je ouders zijn op leeftijd en ze hebben je altijd verteld dat ze nooit zullen verhuizen. Verhuizen omdat ze oud zijn, is niet bespreekbaar. Veel van hun vrienden hebben wel die stap genomen, maar bij elke verhuizing zeiden ze: “Wij blijven hier waar het ons vertrouwd is”.
Ze nemen voor lief dat de tuin meer onkruid heeft en dat het gras er groen uitziet door het mos. Ze nemen voor lief dat de trap een obstakel wordt. En ze vinden het niet nodig om de keuken te gebruiken om te koken. Een magnetronmaaltijd is ook prima. Ook hebben ze de beleving dat de schoonmaak niet meer zo nodig is. “Wat maken we nou eigenlijk nog vies?”, wordt er gedacht.
Zelf ben je meegegroeid met deze manier van leven. En je respecteert dit. Je doet wat je kan om ze zo goed mogelijk te ondersteunen, maar ziet op afstand ook niet alles. Je maakt je wel zorgen of ze het samen goed redden. Elke keer als je ze bezoekt, ervaar je dat ze het goed doen.
Bij je laatste bezoek ontmoet je buiten net voordat je vertrekt de buurvrouw die haar zorgen uitspreekt over je ouders. Zij vertelt dat je vader de laatste tijd wat verward overkomt. Haar observatie kan je niet goed plaatsen. Je vader heeft net immers nog gedetailleerd naar je werk gevraagd.
Die nacht word je gebeld door je moeder met de boodschap dat je vader opgenomen is in het ziekenhuis met benauwdheidsklachten. Hij heeft een longontsteking. Je voelt de paniek van je moeder over het welzijn van je vader en deelt deze zorg. Jij weet ook dat je moeder niet in staat is om alleen thuis te zijn. Vader heeft het overzicht thuis, je moeder niet.
Je belt je broer om samen te bepalen wat er nodig is in deze situatie. Hij voelt zich ook betrokken. Maar jullie zitten meestal niet op een lijn wat de zorg betreft. Er zit niets anders op dan zelf je tas te pakken met wat kleding en naar je ouderlijk huis te gaan om de situatie de baas te blijven.
Je bezoekt je vader samen met je moeder in het ziekenhuis. Hij is benauwd en krijgt zuurstof toegediend. De longontsteking wordt bestreden met medicijnen. De verpleging vraagt jullie welke behandeling wenselijk is voor als er complicaties zijn. Deze vraag overvalt jullie en je bent er niet gerust op.
De behandeling van je vader lijkt aan te slaan, maar hij is zo verzwakt dat er een tijdelijk plek in het verpleeghuis wordt geregeld. Er wordt gesproken over revalideren. De eerste nacht in het verpleeghuis overlijdt je vader.
Wat nu?
Je hebt de zorg voor je moeder én de zorg om de uitvaart van je vader ingang te zetten. Plus je eigen verdriet. Niet eerder heb je deze situatie bij de hand gehad. Je zoekt op internet naar een uitvaartonderneming. Wat zijn er veel aanbieders. Help! Hoe kun je een passende uitvaartondernemer kiezen als je je er nog niet in hebt verdiept? En je de druk voelt van nu moeten beslissen?
𝒁𝒐 𝒌𝒂𝒏 𝒉𝒆𝒕 𝒋𝒆 𝒗𝒆𝒓𝒈𝒂𝒂𝒏, 𝒎𝒂𝒂𝒓 𝒅𝒂𝒕 𝒉𝒐𝒆𝒇𝒕 𝒆𝒄𝒉𝒕 𝒏𝒊𝒆𝒕.
Zodra jij je afvraagt ‘hoe moet het als mijn ouder overlijdt’, kun je antwoord vinden op die vraag door alvast te gaan zoeken. Uitvaartondernemers staan open voor een kennismaking. Dus zoek en bel gewoon. Zo kom je bij de uitvaartondernemer terecht waar jullie je goed bij voelen. En heb je grip op je eigen situatie. Al lang voordat het zover is.